2003 – Let It Rain Tour – February 21, Antwerpen, Koningin Elisabethzaal

SETLIST

Set 1:
01. In The Dark
02. Across The Lines
03. Say Hallelujah
04. Baby Can I Hold You
05. Another Sun
06. Crossroads
07. Behind The Wall
08. The Promise – Save A Place For Me
09. Hard Wired
10. Fast Car
11. You’re The One
12. She’s Got Her Ticket
13. Talkin’Bout A Revolution
14. Telling Stories
15. Give Me One Reason

Encore 1:
16. Knockin’ On Heaven’s Door
17. Get Up Stand Up

TICKET Submitted by: Fabian Verriest

[singlepic=216,400,217,center]

REVIEWS

• Tracy Chapman speelt Elisabethzaal plat – By: Hilde Peeters, Het gazet van Antwerpen

ANTWERPEN – Al bij het openingsnummer In The Dark was diudelijk : hier staat een zangeres met ballen. Tracy Chapman speelde vrijdagavond moeiteloos de Elisabethzaal plat. La Tracy heeft een présence die tegelijk delicaat en krachtig is, en zewisselt mooi af tussen die tweeuitersten. Soms grijpt ze ons rechtstreeks naae de keel (The promise,Behind The Wall), dan weer swingt ze de pan uit (Say Hallelujah, Talkin ‘Bout A Revolution). Ongeveer haar hele Best Of komt aan bod,
mooi doorspekt met nummers uit het nieuwe Let It Rain. De muzikanten slagen erin telkens weer een canvas te weven waarop

Tracy de finale stempel duwt met de gevoelige, krachtige stem die haar handelsmerk is geworden. De balans is precies. Ook de belichting is sober maar sfeervol, en leidt niet
te veel af van het inhoudelikke van de muziek. Maar het venijn zit altijd in de staart. Net als je denkt dat het niet beter kan worden, brengt Tracy nog een bis met eerst een cover van Knockin’ On Heaven’s Door. De zaal ontploft pas echt bij het laatste nummer – opnieuw een cover – Get Up, Stand Up. Haar vorm van protest tegen de oorlog. We geven haar gelijk.

• Fans trekken Tracy Chapman over de streep – By: Niewsblad

[singlepic=689,189,297,left] “U was een fijn publiek.”

Tracy Chapman mag dat zeggen. Meer nog, Tracy Chapman mag haar fans op haar blote knietjes danken. Want het was de uitverkochte en idolaat reagerende Elisabethzaal die de Amerikaanse vrijdagavond uiteindelijk over de streep trok. Fast Car en zeker Talkin ‘Bout A Revolution. Zoals de mondiale doorbraak haar overkwam, nu 15 jaar geleden op dat concert voor Nelson Mandela, zo heeft de wereld altijd meer gehouden van Tracy Chapman dan zij van de wereld of haar succes. Te schuchter, te braaf, dat meisje met die akoestische gitaar. En ook vrijdag was de bijna 39-jarige aanvankelijk niet meer dan goed. Braaf en goed, een meisje met hartverwarmend mooie liedjes over liefde en vrede. Misschien was zij zelfs zeer goed, zoals zij sereen In The Dark van haar jongste Let It Rain-cd serveerde. Maar toch bleef het applaus lange tijd intenser dan de vertolkingen.

En plots was daar dat moment waar iedere concertganger naar verlangt. Die tweede bis. Get Up, Stand Up. Een cover van Bob Marley. Een moment van opperste kippenvel. Te danken aan de fans die dit niveau van opperste ontroering een avond lang uit haar opgewekt habben. (TL)

• TRACY CHAPMAN IN EEN UITVERKOCHTE ELISABETHZAAL KOUDE RILLINGEN EN VOCHTIGE OGEN – By: De Morgen

[singlepic=688,409,629,left] Het lange, hartverwarmende applaus dat Tracy Chapman tebeurt viel toen ze vrijdagavond het podium van de Koningin Elisabeth- zaal opstapte, gaf meteen aan dat de timide singer-songwriter slechts zelden naar deze plek in de wereld komt afgezakt. Sinds ze in 1988 op spectaculaire wijze doorbrak met haar titelloze debuut- cd, was dit welgeteld haar derde Belgische concert. En hoewel ze niet vaak meer in de hitparade vertoeft, blijft Chapman buitenge- woon populair. De vraag naar tickets was bijgevolg vele keren groter dan het aanbod.

Tracy Chapman verkeert in een positie waar veel van haar collega’s jaloers op zijn. Ze brengt om de zoveel jaar een plaat uit,
maar vertikt hetom die met een groots opgezette mediacampagne aan de man te brengen. Interviews met de zangeres blijven schaarser dan voedsel in Biafra en desondanks loopt iedere zaal waar ze halt houdt moeiteloos vol en blijven haar cd’s met grote hoeveelheden over de toonbank gaan. Vlak voor haar optreden in Antwerpen mocht ze nog een gouden plaat ontvangen voor de compilatie Co1lection, en ook het nieuwe Let It Rain vindt gestaag zijn weg naar het publiek.

Duizelingwekkende veranderingen heeft Chapman door de jaren niet ondergaan. Uit haar werk blijkt nog steeds een grote maatchappelijke betrokkenheid. terwijl ook de kronkelwegen van de liefde een terugkerend thema vormen. Veel plaats voor vrolijkheid is er niet rnaar links en reçhts – in ‘You’re The One’ en ‘Say Hallelujah’, bijvoorbeeld -schemert toch een vleugje hoop door.? Opener ‘In The Dark’ klonk, rnee door de vreernde effecten op Chaprnans stern, nog niet helernaal overtuigend, rnaar vanaf het uitgebeende ‘Across The Lines’ raakte het optreden op het juiste spoor. Het in tranen gedrehkte ‘Baby Can I Hold You’ genereerde kippenvel tot op de achterste rijen en wanneer Chapman, zoals in’Trouble’, al eens een elektrische gitaar aangespte, klonk datkrachtig zonder dat er meteen met spierballen werd gerold. Alleen merkte je dat de groep die de zangeres om zich heen had geschaard vaak met zichzelf geen blijf wist. Heel af en toe slaagde die er weliswaar in om met een zucht cello of een riedel op het orgel mooie accenten te leggen, maar
meestal vonden ze niet echt de geschikte manier om de nummers naar behoren in te kleuren. Het was in die optiek een beetje jammer dat Chapman niet wat vaker solo speelde, zoals ze dat tijdens haar eerste tournees weI vaker had gedaan.

Sublieme songs als ‘Fast Car’ en ‘Talkin’ About A Revolution’, beide goed voor koude rillingen en vochtige ogen, konden het immers best stellen zonder twee percussionisten, twee gitaren, een achtergrondkoortje en een bas. Het was precies de eenvoud die van Chapmans debuut destijds een haast volmaakte, tijdloze plaat maakte, die vandaag nog net zo goed in het collectieve geheugen is opgenomen als toen de zangeres na haar optreden tijdens het Mandela Freedom Concert plots van de ene dag op de andere een wereldster werd. Ook in Antwerpen was Chapman op haar best wanneer de songs sober werden gehouden. Tijdens het a capella gezongen ‘Behind The Wall’ kon je een speld horen vallen en ‘She’s Got Her Ticket, dat voor de gelegenheid als een strook luchtige reggae werd vermomd, sloeg goed aan. De bisronde stond helemaal in het teken van de nakende oorlog tegen Irak. Eerst verkondigde de zangeres de vredesboodschap via Bob Dylan’s ‘Knocking On Heaven’s door’ en tot slot haalde ze Bob Marley ‘Get Up Stand Up’ van stal, een gebod dat door de toeschouwers in de zaal trouwens prompt werd opgevolgd. Dansen en zingen : het is misschien niet de meest doeltreffende manier om een aanval op Irak te verhinderen. Maar het lucht wel op.

FAN REVIEWS

• Fabian Verriest, 06/18/03: Tracy Chapman, enfin j’allais la voir. Découverte en 88 en écoutant à la radio un concert à Wembley pour Nelson Mandela, les cd se sont empilés sans jamais pour autant avoir eu l’occasion de la voir (excepté en 98 à Bercy pour une courte prestation en faveur d’amnesty). C’est qu’elle tourne peu et pas question de rater cette occasion. MAIS car il y a un mais, j’en ai été déçu. Je vais dire que c’est le stricte minimum exécuté. 17 chansons (dont deux reprises) en 1h40 de prestation, le tout pour 50 euros.
  Tracy Chapman en concert assez intimiste devant ses 2.000 fans. Pas d’artifice, juste elle, son groupe, sa guitare et sa voix pour des chansons toujours aussi engageant. Pas trop de tchatcha (ou une impression de pas être trop à l’aise) et avant d’entamer “Say Hallelujah”, le temps qu’elle réalise qu’elle est bien en tournée européenne, elle nous dira qu’elle chante de vieilles et de nouvelles chansons. Et pour ce qui est des vieilles, elles sait où les chercher ses perles car c’est surtout dans son premier album (6 chansons) qu’elle les puisera. Son dernier album avec 5 titres sera défendu. Ce qui nous fera un total de 11 chansons pour ses deux albums-ci. Il faudra attendre “Telling stories” et “Give me one reason” pour que ça s’électrifie et que les décibel montent. 1h24 après “In the dark”, le rappel était demandé par une standing ovation.A son retour, quelques mots qu’elle se trouve pas en cette occasion mais assez pour faire passer un message de paix et de faire venir ses deux acolytes sénégalais de première partie afin d’interpréter “Knockin’ on heaven’s door”. Et pour terminer, un “Get up Stand up” qui mettra pas longtemps à voir tout le public se lever comme de coutume durant cette chanson. Il sera 22h36 quand elle partira mais le public aurait bien voulu en avoir pour plus que cela.

• MZUNGU4, 02/23/03: I was there in Antwerp. The concert was excellent. But some of the audience were very unpolite when ” Pape and Cheikh ” was performing!! I was ashamed in there place! People were talking and even very hard during there short concert. That behaviour does not show any politeness towards other musicians. When people don’t like the previous program or only come for the head artist, ok but be quite and let the other listen, have some respect to other musicians! Maybe also Tracy Chapman noticed that…
  Although the concert was one of the best i ever heard! It can also be the management or the responsible ones of the concert place who said to stop after the bis numbers…
  Kwa heri

VENUE: Koningin Elisabethzaal, Kon. Astridplein 26, 2018 Antwerpen, Belgium(Capacity: 2000)
PROMOTER: ClearChannel Entertainment
OPENING ACT: Pape & Cheikh